در مورد مصدر گزاردن:
معانی: انجام دادن و به جا آوردن، پرداختن (وام، مالیات و غیره)، بیان کردن، ترجمه کردن، تفسیر کردن، رسانیدن و تبلیغ کردن ( پیغام، پیغمبری و غیره)، بیان کردن، صرف و خرج کردن
کاربردها: گزارش، بیان کردن، اظهار کردن: سخن گزاردن، پاسخ گزاردن- نمازگزار: به جای آورندهی نماز- خدمتگزار: به جای آورندهی خدمت- سپاسگزار: به جای آورنده و ادا کنندهی تشکر- وام گزار: پرداخت کنندهی وام- پیام گزار: پیام آور- خواب گزار: تعبیر کنندهی خواب – حقگزار: ادا کنندهی حق- مصلحت گزار: خیر اندیش- گله گزار: گله کننده – باج گزار: باج دهنده
حین نوشتن چنین عباراتی مثلاً نمازگزار، با خودتان بگویید: نماز گذاشتن یا نماز گزاردن؟ نماز قرار دادن یا نماز به جا آوردن؟ مسلماً پاسخ درست را مییابید. خدمت گذاشتن یا گزاردن؟ و …
بالاخره چطور “گذار” و “گزار” را از هم جدا کنیم؟!
به طور کلی میتوان گفت:
هرگاه پسوند به معنی گذاشتن و قرار دادن باشد، با “ذ” مینویسیم.
هرگاه پسوند به معنی ادا کردن و بهجا آوردن باشد با “ز” مینویسیم.